Απολυτίκια, συναξάρια  και βιοτή  των Αγίων, των οποίων ιερά λείψανα φυλάσσονται στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού 

Απολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α' (Τὸν συνάναρχον Λόγον)
Καλλιέρημα ὤφθης καὶ θῦμα ἅγιον, προσενεγκοῦσα τῷ Πλάστῃ τὴν καθαράν σου ψυχήν, ἣν ἐδόξασε Χριστός, ὦ καρτερόψυχε. Ὅθεν καὶ βρύει διὰ σοῦ, τοῖς τιμῶσί σε πιστοῖς, τὰς χάριτας ὑπὲρ ψάμμον, Κυριακὴ ἀθλοφόρε, ὡς ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος.

Συναξάριον: 
Τῇ Ζ' τοῦ αὐτοῦ μηνός (Ιουλίου), Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Κυριακῆς.
 
Βίος και πολιτεία:
Ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβείας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν   τον   Θεό να  τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός  ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτὸ ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι’ αυτὸ και  της έδωσαν  το  όνομα Κυριακή.
Κατά  το διωγμό του Διοκλητιανού, οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν απὸ το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό και απὸ εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητά μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και  τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά όπως τα άνθη. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μία άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την  ομορφιά μου; Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για  να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι’ αυτὸ στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και  θα  είμαι  στη  ζωή  και στο   θάνατο χριστιανή».
Εξοργισμένος ο Ιλαριανός σκληρά  την βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Άλλα πριν  πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε  το πνεύμα  της  στον  Κύριο.