Των Οσιάθλων Πατέρων των εν τη Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα αναιρεθέντων
Απολυτίκια, συναξάρια και βιοτή των Αγίων, των οποίων ιερά λείψανα φυλάσσονται στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού
Απολυτίκια.
Ἦχος β'
Ἀθλοφόροι Κυρίου μακαρία ἡ γῆ ἡ πιανθεῖσα τοῖς αἵμασιν ὑμῶν, καὶ ἅγιαι αἱ σκηναὶ αἱ δεξάμεναι τὰ πνεύματα ὑμῶν· ἐν σταδίῳ γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἐθριαμβεύσατε, Χριστὸν μετὰ παρρησίας ἐκηρύξατε. Αὐτὸν ὡς ἀγαθὸν ἱκετεύσατε, σωθῆναι δεόμεθα τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ήχος δ΄. Ο καθαρώτατος ναός του Σωτήρος.
Ως του Κυρίου αγιόλεκτοι άρνες, εξορμημένοι εκ χωρών διαφόρων, τη ποίμνη συνεδράμετε Σάββα του σοφού, όθεν θανατούμενοι απηνεία βαρβάρων, χαίροντες εξήλθετε εις ουράνιον μάνδραν, καθάπερ όσιοι και μάρτυρες Χριστού εκδυσωπούντες υπέρ των ψυχών υμών.
Συναξάριον:
Τη 20η του αυτού μηνός (Μαρτίου) μνήμη των οσίων Πατέρων ημών (Αββάδων) των εν τη ιερά Μονή του αγίου Σάββα αναιρεθέντων.
Βίος και πολιτεία:
Πρόκειται για σαράντα τέσσερις Οσίους Πατέρες, που ζούσαν ασκητικά στη Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου κοντά στο Ιορδάνη ποταμό, και έπεσαν θύματα άγριας βαρβαρικής επιδρομής. Κατά τον όσιο Αντίοχο οι περισσότεροι ήσαν μεγάλης ηλικίας, «ταπεινοί, πράοι, τίμιοι, ευλαβείς, πάσαις αρεταίς κεκοσμημένοι...».
Στα χρόνια του Ηρακλείου (620-641), επέδραμαν στη Μονή βάρβαροι άραβες (ή αιθίοπες), διότι νόμιζαν ότι ή Μονή είχε πολλούς θησαυρούς. Όμως, διαψεύσθηκαν. Οι μοναχοί το μόνο πλούτο που είχαν, ήταν οι αρετές τους. Η συντήρηση τους ήταν λιτή και γινόταν με τον ιδρώτα του προσώπου τους.
Οι επιδρομείς, όταν διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν λάφυρα στο μοναστήρι, εκνευρίστηκαν πολύ κατά των μοναχών. Και αφού τους συγκέντρωσαν, τους είπαν να αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό. Επειδή, όμως, κανένας δεν δέχθηκε να αρνηθεί την πίστη του, αποφάσισαν να τους σκοτώσουν. Έτσι, άλλους αποκεφάλισαν, άλλους έσχισαν στη μέση, άλλους έκοψαν σε πολλά κομμάτια και άλλους κάρφωσαν με τα ξίφη τους. Μ' αυτόν τον τρόπο, οι Άγιοι αυτοί πατέρες, που μέχρι τέλους κράτησαν σταθερή την πίστη τους, πήραν το δρόμο για την αιωνιότητα, κοντά στο Χριστό.