Μετά φόβου Θεοῦ,
πίστεως καί ἀγάπης
προσέλθετε...
Καθώς (ο Ιησούς και οι μαθητές Του) έτρωγαν, πήρε ο Ιησούς τον άρτο και, αφού ευχαρίστησε τον Θεό, τον έκοψε σε τεμάχια και έδωσε στους μαθητές λέγοντας• “λάβετε φάγετε• τούτο είναι το σώμα μου”.
Και αφού πήρε το ποτήριο και ευχαρίστησε τον Θεό, έδωσε από αυτό στους μαθητές και είπε• “πιείτε από αυτό όλοι, καθώς τούτο είναι το αίμα μου, με το οποίο επικυρώνεται η νέα διαθήκη και το οποίο χύνεται για τη συγχώρηση των αμαρτιών και τη σωτηρία πολλών”.
Ευαγγέλιο Ματθαίου (26, 26-27)
<.-- x-tinymce/html -->Και αφού πήρε στα χέρια του (ο Ιησούς) άρτο, ευχαρίστησε τον Θεό, έκοψε σε τεμάχια τον άρτο, έδωσε σε αυτούς και είπε• “αυτό, που σας δίδω τώρα, είναι αυτό τούτο το σώμα μου, το οποίο μετά από λίγο παραδίδεται θυσία επάνω στο σταυρό για τη σωτηρία των ανθρώπων. Τούτο να πράττετε πάντοτε, για να φέρετε ζωηρά στη μνήμη σας τη θυσία, την οποίαν προσφέρω για τη σωτηρία του κόσμου”.
Επίσης, όταν τελείωσε το δείπνο, πήρε το ποτήριο, ευχαρίστησε τον ουράνιο Πατέρα, το έδωσε στους μαθητές και είπε• “αυτό που περιέχεται μέσα στο ποτήριο είναι η Καινή Διαθήκη, που επικυρώνεται με το αίμα μου, το οποίο σε λίγο θα χυθεί επί του σταυρού για τη σωτηρία σας”.
Ευαγγέλιο Λουκά (22, 19-20)
εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς.<.-- x-tinymce/html -->ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς.
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.
ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.
ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις.
ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ.
Ευαγγέλιο Ιωάννη (κεφ. 6 στίχ. 48,51,53-56)
Το ποτήριο που ο ίδιος ο Κύριος ευλόγησε (κατά τον μυστικό Δείπνο) και το οποίο εμείς (με προσευχές) αγιάζουμε, δεν είναι κοινωνία στο Αίμα του Χριστού; Ο άρτος που τεμαχίζουμε (και μοιραζόμεθα μεταξύ μας στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας), δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού;
Κάθε φορά που τρώγετε τον αγιασμένο αυτό άρτο και πίνετε το ευλογημένο τούτο ποτήριο της Θείας Ευχαριστίας, ομολογείτε και διαλαλείτε τον σταυρικό λυτρωτικό θάνατο του Κυρίου, συνεχώς και αδιαλείπτως μέχρις ότου έλθει Εκείνος και πάλι κατά τη δευτέρα παρουσία Του. Ώστε όποιος τρώγει τον άρτο αυτόν και πίνει το ποτήριο του Κυρίου αναξίως, θα είναι ένοχος και υπόδικος για βαρειά ασέβεια και ύβρη απέναντι στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.
Ας εξετάζει λοιπόν κάθε άνθρωπος τον εαυτό του με πολλή προσοχή, και έτσι προετοιμασμένος ας τρώγει από τον καθαγιασμένο άρτο και ας πίνει από το καθαγιασμένο ποτήριο.
Απόστολος Παύλος (Α΄ προς Κορινθίους 10,16 και 11, 26-28)
<.-- x-tinymce/html -->Όπως δια του Πνεύματος του Αγίου ο Κύριος σάρκα έλαβε από την Υπεραγία Θεοτόκο, έτσι και δια του Πνεύματος του Αγίου ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται σε Σώμα και Χριστού Χριστού. Ο λόγος του Θεού είναι αληθινός και ενεργής και παντοδύναμος.
Ο άρτος και ο οίνος δεν είναι του σώματος και αίματος του Χριστού –μη γένοιτο– αλλ᾽ αυτό το σώμα και το αίμα του Κυρίου θεωμένα. Λέγεται και είναι όντως «Κοινωνία» η μετάδοση του Σώματος και Αίματος του Χριστού, επειδή μέσω αυτής αφ᾽ ενός κοινωνούμε και μετέχουμε «της σαρκός και της θεότητος» του Χριστού, αφ᾽ ετέρου ενωνόμαστε και κοινωνούμε μεταξύ μας οι συμμετέχοντες σε αυτήν. Όλοι γινόμαστε ένα σώμα Χριστού και ένα αίμα, γινόμαστε μέλη ο ένας του άλλου έχοντας υπάρξει σύσσωμοι Χριστού. Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, σε όσους μεταλαμβάνουν μετά πίστεως, γίνονται φυλακτήριο ψυχής και σώματος, άφεση αμαρτιών, ζωή αιώνια.
Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, (PG 94, 1148A)
<.-- x-tinymce/html -->
Το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας αποτελεί τη συνέχεια του μυστηρίου της θείας ενανθρωπήσεως του Λόγου του Θεού. Και, όπως εκεί η ανθρώπινη φύση του Κυρίου θεώθηκε, επειδή ενώθηκε με τη θεία φύση του Λόγου, έτσι και αυτός που κοινωνεί, μυστικά ενώνεται με τον Χριστό και θεώνεται.
Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας
Το να κοινωνείς ακόμη και κάθε ημέρα και να μεταλαμβάνεις το άγιο Σώμα και το Αίμα του Χριστού πόσο καλό και ωφέλιμο είναι. Ποιός αμφιβάλλει ότι το να μετέχεις συνεχώς στη θεία Κοινωνία, τίποτε άλλο δεν είναι παρά να ζεις αληθινά; Εμείς συνηθίζουμε να μεταλαμβάνουμε τέσσερις φορές την εβδομάδα, την Κυριακή, την Τετάρτη, την Παρασκευή και το Σάββατο, αλλά και τις άλλες ημέρες, εάν εορτάζουμε τη μνήμη κάποιου Αγίου.
Μέγας Βασίλειος (επιστολή 93, P.G. 32,484,
Προς Καισαρείαν πατρικίαν περί της κοινωνίας)
Όταν έλθει η στιγμή της θείας Κοινωνίας και πρόκειται να πλησιάσεις την Αγία Τράπεζα, πίστευε ακλόνητα πως εκεί είναι παρών ο Χριστός. Όταν δεις τον Ιερέα να σου προσφέρει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, μην νομίσεις ότι ο Ιερέας το κάνει αυτό, αλλά πίστευε ότι το χέρι που απλώνεται είναι του Χριστού. <.-- x-tinymce/html -->Αυτός που λάμπρυνε με την παρουσία Του την τράπεζα του Μυστικού Δείπνου, Αυτός και τώρα διακοσμεί την Τράπεζα της Θείας Λειτουργίας.
Με το Αίμα του Χριστού επιτυγχάνεται η σωτηρία των ψυχών μας, μ' αυτό λούζεται, στολίζεται και φλέγεται η ψυχή μας, αυτό κάνει το νου μας να λάμπει περισσότερο από τη φωτιά, αυτό καθιστά την ψυχή μας περισσότερη λαμπερή κι από το χρυσό, αυτό το Αίμα χύθηκε και μας άνοιξε τον ουρανό.
Να προσέρχεσθε, λοιπόν, στη θεία Κοινωνία με σεβασμό, συνείδηση καθαρή, με νηστεία και προσευχή. Χωρίς να θορυβείτε, χωρίς να ποδοπατάτε και χωρίς να σπρώχνετε τους διπλανούς σας. Γιατί αυτό αποτελεί τη χειρότερη περιφρόνηση των θείων Μυστηρίων.
Βλέπω πολλούς να συμμετέχουν στη θεία Κοινωνία τις γιορτές όπως έτυχε, από συνήθεια, για το καλό, περισσότερο για τον τύπο, παρά με τον νου και την καρδιά. Όμως δεν είναι η γιορτή (των Χριστουγέννων ή του Πάσχα) που καθιστά τους ανθρώπους άξιους να προσέρχονται στα Μυστήρια, αλλά η ειλικρίνεια και η καθαρότητα της ψυχής.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Καθώς δεν είναι δυνατόν να βρίσκονται μαζί φωτιά και νερό στο ίδιο αγγείο, έτσι δεν είναι δυνατόν να βρίσκονται μαζί σε έναν χριστιανό το πανάχραντο Σώμα του Χριστού και η βδελυρή αμαρτία. Χωρίς δάκρυα να μην κοινωνήσεις ποτέ. Και μετά να λες: Έκανα τόσο κόπο Κύριε, για να Σε Κοινωνήσω. Τώρα πρέπει κάνω διπλάσιο κόπο, για να Σε κρατήσω Χριστέ μου.
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
Εάν μάς στερήσει κάποιος το τραπέζι των υλικών φαγητών μία και μόνο ημέρα, τότε λυπούμεθα, αδημονούμε και το θεωρούμε αυτό μεγάλο κακό. Αλλά εάν στερηθούμε την πνευματική και ουράνια τράπεζα (τη θεία Κοινωνία) μήνες ολόκληρους, τότε αυτό δεν το θεωρούμε κακό. Όμως εάν μπορούσαμε με τα μάτια της ψυχής μας να βλέπαμε, έστω για μία και μόνη φορά, ποια υψηλά και μεγάλα αγαθά στερούμεθα όταν δεν μεταλαμβάνουμε συχνά, τότε θα θέλαμε να βάλουμε τα δυνατά μας προκειμένου να ετοιμαζόμαστε και να μεταλαμβάνουμε ακόμη και κάθε ημέρα, εάν αυτό ήταν δυνατό.
Άγιοι Μακάριος Νοταράς και Νικόδημος Αγιορείτης
(Περί της συνεχούς μεταλήψεως
των αχράντων του Χριστού Μυστηρίων, 1738)
<.-- x-tinymce/html -->Το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας που μάς παραδόθηκε από τον Κύριο είναι το ανώτερο όλων των μυστηρίων. Είναι το θαυμαστότερο από όσα θαυμάσια η δύναμη του Θεού εποίησε. Είναι το υψηλότερο από όσα η σοφία του Θεού επινόησε. Είναι το τιμιώτερο από όλα τα χαρίσματα, που η αγάπη του Θεού χάρισε στους ανθρώπους. Γι’ αυτό και δικαίως μπορεί να κληθεί και να θεωρηθεί το θαύμα των θαυμάτων και το μυστήριο των μυστηρίων.
Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως
(Περί των θείων Μυστηρίων)
Ακόμα και αν γεμίζαμε έναν ωκεανό με τα δάκρυα της μετάνοιας μας, δεν θα ήταν αρκετά για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο, που μας δίνει απλώχερα το σώμα Του και το αίμα Του, για να μας ξεπλύνει από το ρύπο της ψυχής μας, για να μας εξαγνίσει, να μας αναζωογονήσει και να μας αναστήσει.
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Όταν ένας άνθρωπος αρρωστήσει, παίρνει δύναμη με τη μετάγγιση αίματος. Πόσο μεγαλύτερη δύναμη παίρνει ο άνθρωπος, όταν μεταγγίζεται μέσα του το θείο Αίμα του Χριστού. Όταν κοινωνούμε, παίρνουμε το ισχυρότερο ιαματικό φάρμακο, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ο Χριστός σταυρώθηκε, θυσιάστηκε για εμάς και τώρα μας δίνει το Σώμα Του και το Αίμα Του. Πρέπει να φλέγεται κανείς, όταν τα σκέφτεται αυτά.
Να προσέρχεσαι στη θεία Κοινωνία με συναίσθηση της αμαρτωλότητας σου, ζητώντας ταπεινά το έλεος του Θεού. Η καλύτερη ετοιμασία είναι η ταπεινή αντιμετώπιση, η συντριβή, το φιλότιμο. Να εξετάσει κανείς τον εαυτό του· να δει: αισθάνεται τη θεία Κοινωνία ως ανάγκη; Είναι τακτοποιημένος; Μήπως υπάρχει κάτι που τον εμποδίζει και δεν το έχει εξομολογηθεί; Για να νιώσουμε τη θεία Κοινωνία, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις. Η καλύτερη προϋπόθεση είναι η ταπεινή προσπάθεια να κόψουμε τα πάθη μας, για να μείνει στην καρδιά μας ο Χριστός. Αλλιώς ο Χριστός έρχεται με τη θεία Κοινωνία μέσα μας, αλλά φεύγει αμέσως και δεν αισθανόμαστε τίποτε. Όταν παραμένει ο Χριστός, γίνεται μία αλλοίωση στον άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μέσα τους τον Χριστό από τη θεία Κοινωνία μέχρι την άλλη, χωρίς διακοπή.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
<.-- x-tinymce/html -->Από τη στιγμή που μετέλαβα, μού ήλθε μια χαρά υπερβολική, ένας ενθουσιασμός. Μετά τη Θ. Λειτουργία έφυγα στο δάσος μόνος μου, γεμάτος χαρά και αγαλλίαση. Τρέλα. Νοερώς έλεγα την Ευχαριστία πηγαίνοντας για την καλύβα μου. Με πάθος έτρεχα μες στο δάσος, πηδούσα από τη χαρά μου, άνοιγα σε έκταση τα χέρια μ' ενθουσιασμό, δυνατά και φώναζα: «Δόξα Σοι ο Θεοοοός. Δόξα Σοι ο Θεοοοός.». Ναι, τα χέρια μου γίνανε κόκκαλο, ξύλο και ανοιγμένα ίσια σχημάτιζαν με το σώμα μου σταυρό. Αν με έβλεπες απ' το πίσω μέρος, θα έβλεπες ένα σταυρό. Το κεφάλι μου σηκωμένο προς τον ουρανό, το στέρνο τέντωνε με τα χέρια να φύγει για τον ουρανό. Το μέρος που είναι η καρδιά πήγαινε να πετάξει. Πόση ώρα ήμουν σ' αυτή την κατάσταση δεν ξέρω. Όταν συνήλθα, έτσι όπως ήμουν, κατέβασα τα χεράκια μου και σιωπηλός, με δάκρυα, προχώρησα πάλι με βρεγμένα τα μάτια μου. Δόξα σοι ο Θεός, κοινώνησα.
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης