Εάν επιθυμείτε να
λαμβάνετε κάθε εβδομάδα την ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ,
είτε μόνον εσείς, είτε και κάποια δικά
σας πρόσωπα, κάνετε
Εγγραφή στο
Newsletter μέσα απ’ το
δικτυακό μας τόπο. |
|
Κυριακή 30
Νοεμβρίου 2014 – ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ του ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ
Ο Ἀπόστολος
Προς Κορινθίους Α΄ Επιστολή Παύλου (δ΄ 9 – 16)
[ὁ Θεὸς ἡμᾶς
τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι
θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις]
Το
Ευαγγέλιο
Κατά Ιωάννην (α΄ 35 – 52)
[Η
κλήσις των Αποστόλων]
Πέμπτη 4
Δεκεμβρίου 2014 – ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
Ο Ἀπόστολος
Προς Γαλάτας επιστολή Παύλου (γ΄ 23 – δ΄ 5)
[Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ·
ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.]
Το
Ευαγγέλιο
Κατά Μάρκον (ε΄ 24 - 34)
[Θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός: Έλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι
ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι.]
Παρασκευή
5 Δεκεμβρίου 2014 – ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ
Ο Ἀπόστολος
Προς Γαλάτας επιστολή Παύλου (ε΄ 22 – στ΄ 2)
[Ο καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη,
μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια·
κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος.]
Το
Ευαγγέλιο
Κατά Ματθαίον (ια΄ 27 - 30)
[Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ
ἀναπαύσω ὑμᾶς.]
Σάββατο 6
Δεκεμβρίου 2014 – ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ
Ο Ἀπόστολος
Προς Εβραίους επιστολή Παύλου (ιγ΄ 17 - 21)
[Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ
ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα
μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ
ὑμῖν τοῦτο.]
Το
Ευαγγέλιο
Κατά Λουκάν (στ΄ 17 – 23)
[Μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν
ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς
πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.]
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
«Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ»
Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου (+) [ομιλία του στίς
30/11/1997]
Ξέρεις
νά ἀναζητᾶς;
Ἑορτάζοντας τήν μνήμη τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ πρωτοκλήτου,
εἶναι πρέπον νά πάρουμε μερικά διδάγματα ἀπό τόν βίο του.
Τό πρῶτο δίδαγμα εἶναι, ὅτι ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀνδρέας
αἰσθανόμενος ὅπως καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὄχι μόνο ἀνάγκες
ὑλικές ἀλλά καί ἀνάγκες πνευματικές, τήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ,
τῆς ἀξίας καί τῆς ὑπάρξεως τῆς ψυχῆς καί τῆς μελλούσης ζωῆς,
δέν στεκόταν μέ τά χέρια σταυρωμένα, ἀλλά ἔψαχνε. Καί εἶχε
πάει κοντά στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο. Ἀναζητοῦσε δηλαδή,
καλό διδάσκαλο, καλό ὁδηγό.
Πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας ἄνθρωπος νά θέλει νά μορφωθεῖ, νά
θέλει νά μάθει κάποια τέχνη, καί νά κάθεται μέ τά χέρια
σταυρωμένα; Ἤ νά περιμένει ὅτι θά βγεῖ κάτι ἄν γυρίζει
βόλτες στίς πλατεῖες καί συχνάζει στίς καφετέριες;
Καί κοντά στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο ἀξιώθηκε νά μάθει
ὄχι ἁπλῶς «κάτι», ἀλλά ἀξιώθηκε νά τόν ἰδεῖ μιά μέρα νά
σηκώνει τό χέρι του, νά τοῦ δείχνει κάποιον καί νά τοῦ λέει:
−Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.
Αὐτός εἶναι ἐκεῖνος πού θά σβύσει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Θά
τήν πάρει καί θά τήν πετάξει ἔξω ἀπό τό παράθυρο τῆς ψυχῆς
μας γιά νά μείνουμε καθαροί. Γιατί ἡ ἁμαρτία μᾶς κάνει νά
βρισκόμαστε μακρυά ἀπό τόν πανταχοῦ παρόντα Θεόν, μακρυά ἀπό
τή ζωή πού εἶναι ὁ Θεός. Νά καταντᾶμε στό θάνατο.
Ἀκούγοντας τά λόγια αὐτά ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας, ἁπλός Ἀνδρέας
τότε, ξεκίνησε καί πῆγε κοντά στόν Χριστό. Γιατί κατάλαβε
ὅτι τό μέγιστο πράγμα, τήν αἰώνια ζωή, δέν πρέπει νά τήν
ἀναζητεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ κολυβολογαριασμούς. Ἀλλά πρέπει νά
τήν ἀναζητεῖ «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, ἐξ
ὅλης τῆς δυνάμεως καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας». Δηλαδή ὄχι μόνο
«κάτι» νά κάνει, ἀλλά νά χαλάει καί λίγη φαιά οὐσία
ψάχνοντας νά βρεῖ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ὑπηρετήσει τόν
Θεό καί θά ἀγωνιστεῖ γιά τήν σωτηρία του.
Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀνδρέας, ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα πού πῆγε
κοντά στόν Χριστό ἐπειδή εἶχε μάτια γιά νά βλέπει καί αὐτιά
γιά νά ἀκούει, ὄχι γιά ὀμορφιά, ἄκουσε καί εἶδε. Ἄκουσε
μάλιστα τόν Χριστό νά τοῦ λέει καί νά λέει: «Αὐτά πού
τώρα βλέπεις καί ἀκοῦς, σέ ἔκαναν νά θαυμάζεις; Μείζω τούτων
ὄψει. Ἀπό τώρα καί πέρα θά βλέπεις τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ
ἀναβαίνοντας καί καταβαίνοντας ἐπί τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου».
Ὁ ἄνθρωπος χωρίς Θεό
Μέ τά λόγια αὐτά ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός θέτει ἐνώπιόν
μας, τό μεγαλύτερο πρόβλημα τοῦ ἀνθρώπου πού βρίσκεται
μακρυά ἀπό τόν Θεό. Μακρυά ἀπό τόν Θεό ὁ ἄνθρωπος εἶναι
τυφλός. Καί ἐσκοτισμένος. Πορεύεται στό σκοτάδι. Καί ὅσο
πορεύεται στό σκοτάδι, ὅταν δεῖ τό μικρό ζωΰφιο τήν
πυργολαμπίδα, ἕνα σκουληκάκι πού φωτίζει λίγο, νομίζει πώς
κάτι βρῆκε. Καί ἔτσι βλέποντας σέ ὁρισμένες σατανιστικές
τελετές, πού τίς προκαλοῦν δαιμόνια, νά κουνιούνται
τραπέζια, νά μιλάει κάποιος χωρίς νά καταλαβαίνουν ἀπό πού
βγαίνει ἡ φωνή, νά προσπαθεῖ νά προείπει κάτι μελλοντικό,
μέσα ἀπό ἕνα ὡροσκόπιο, ἐκστασιάζεται. Ἐκστασιάζεται ὁ
σκοτισμένος ἄνθρωπος καί νομίζει πώς κάτι βρῆκε.
Μᾶς λέει ὁ Χριστός: Τά δαιμόνια, ὁ σατανᾶς, δέν εἶναι παρά
ἄγγελοι πού ἔπεσαν καί ἀφοῦ ἔπεσαν εἶναι σέ μειονεκτική θέση
ἔναντι τῶν ἁγίων ἀγγέλων. Ἀλλά σεῖς προσέχετε. Μήν
ἐπηρεάζεσθε ἀπό τίς σατανιστικές πράξεις. Μήν ἐντυπωσιάζεσθε
ἀπό τέτοια φαινόμενα. Ἀνοῖχτε τά μάτια σας καί θά βλέπετε
τούς ἀγγέλους τούς ἁγίους ἀγγέλους, «ἀναβαίνοντας καί
καταβαίνοντας ἐπί τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου». Δηλαδή νά
ἀνεβοκατεβαίνουν καί νά τρέχουν νά ὑπηρετήσουν τόν Υἱόν τοῦ
ἀνθρώπου. Γιατί εἶναι ὅλοι οἱ ἄγγελοι, καί οἱ ἐκπεσόντες καί
οἱ ἅγιοι, δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ. Μηδέν μπροστά στόν Χριστό.
Τίποτε.
Ὁ ἄνθρωπος πού ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Χριστό εἴτε τό θέλει
εἴτε δέν τό θέλει -κανένας δέν τό θέλει, ἀλλά ἔτσι γίνεται-
καταντᾶ στήν ταλαιπωρία καί στή δυστυχία. Πόσα παραδείγματα
νά ἀπαριθμήσουμε;
Ἡ χειρότερη δυστυχία, δέν εἶναι ἡ ὁρατή, ἡ αἰσθητή. Ἡ
μεγαλύτερη δυστυχία εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος μένει στό κενό
χωρίς Θεό. Κούφιος ἐσωτερικά, μέ μία συνείδηση πού γίνεται
δράκοντας ἐναντίον του, νά τόν καταφάει.
Καί παλεύοντας ὁ ἄνθρωπος μέ τήν συνείδησή του, μέ τήν μνήμη
τῶν παλαιῶν του κακῶν πράξεων, καταντάει σκιά ἐπάνω στόν
κόσμο. Ταλαιπωρία, δυστυχία. Δυστυχία χειρότερη καί
ἀθλιώτερη ἀπό κάθε δυστυχία. Ἔστω καί ἄν φαίνεται πώς τά
ἔχει ὅλα καλά καί μακαρίζεται ἀπό τούς μή βλέποντας. Πόσα
ἀκοῦνε οἱ πνευματικοί στήν ἐξομολόγηση… Ἀπό ποιούς; Ἀπό
κείνους πού φεύγουν μακρυά ἀπό τόν Θεό καί κάποια ἡμέρα, μή
ἀντέχοντας πιά ξαναγυρίζουν.
Καί γιά πόσους μαθαίνουμε ὅτι κατάντησαν ὅλο νά στενάζουν
χωρίς ποτέ νά βλέπουν φῶς. Χωρίς νά θέλουν νά δοῦν τό φῶς,
τό δάχτυλο τοῦ Προδρόμου πού λέει, «ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ
αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου».
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου
εδώ
Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Γεννήθηκε
το 1906 από ευσεβείς και πολύ φτωχούς γονείς στο χωριό Άγιος
Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας. Στο σχολείο πήγε μέχρι Β΄
Δημοτικού. Τα γράμματα, όπως μου είπε, τα έμαθα διαβάζοντας
το Ευαγγέλιο και τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας. Ο
πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά,
για να συντηρήσει την οικογένειά του. Κι ο μικρός Ευάγγελος-
αυτό ήταν το όνομα του Γέροντα- δούλευε στα χωράφια και
έβοσκε τα λιγοστά πρόβατά τους στις πλαγιές του χωριού. Εκεί
διάβαζε και το Βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη. Τόσο πολύ
τον συνεπήρε η αγία μορφή του Οσίου, που άρχισε να σκέπτεται
να τον μιμηθεί.
Μικρός καθώς ήταν, 13-14 ετών, βρήκε τον τρόπο και έφυγε για
το Άγιον Όρος. Εκεί εγκαταστάθηκε στα Καυσοκαλύβια και έγινε
υποτακτικός σε ένα κελί, σε δύο πολύ καλά και αυστηρά
Γεροντάκια. Έζησε μαζί τους 5-6 χρόνια, έμαθε την
καλογερική, την «άκρα» και «χαρούμενη» όπως έλεγε, υπακοή,
την καθαρή αγάπη του θεού και δέχθηκε - άδολο και αγνό παιδί
όπως ήταν- το διορατικό χάρισμα.
Όμως
αρρώστησε άσχημα, και ο Θεός έδειξε ότι ήθελε να τον
«μεταθέσει» στον κόσμο, για να μπορέσει να φωτίσει τους
ανθρώπους με τη χάρη που είχε, να τους εμπνεύσει, να τους
παρηγορήσει, να τους καθοδηγήσει. Έτσι, γύρισε στην πατρίδα
του την Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στο Μοναστήρι του Αγ.
Χαραλάμπους στο Αυλωνάρι. Εκεί θεραπεύθηκε.
Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά
Πορφύριο, ο οποίος θαύμασε για τα ουράνια χαρίσματα του νέου
Μοναχού και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του το
όνομά του: Πορφύριος. Φανταστείτε ότι περιέγραψε στον
Αρχιεπίσκοπο την Ιερά Μονή του Σινά με λεπτομέρειες, χωρίς
ποτέ να την έχει επισκεφθεί!
Όταν η Ι. Μονή του Αγίου Χαραλάμπους έγινε γυναικεία,
εγκαταστάθηκε στην Ι. Μ. Αγ. Νικολάου Βάθειας Ευβοίας.
Το
1940 ήρθε στην Αθήνα, όπου διορίσθηκε εφημέριος στον Ιερό
Ναό του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική, κοντά στην
Ομόνοια. Εκεί υπηρέτησε 33 χρόνια το Θεό και τους ανθρώπους,
ζώντας στην ταπεινή αφάνεια και μεγαλουργώντας για τη δόξα
του θεού. Αφού, να σκεφθείτε, βοήθησε χιλιάδες ανθρώπους να
βρουν την ειρήνη του Θεού. Ακόμη και τους γιατρούς βοηθούσε
με τις χαρισματικές του διαγνώσεις, και πολλούς ασθενείς
θεράπευε με τη χάρη του Θεού. Και όλα αυτά τα έκαμνε, ο
αγράμματος για τον κόσμο, π. Πορφύριος, που ήξερε όμως
άριστα τα άγια γράμματα του Θεού. «Ο πανσόφους τους αλιείς
αναδείξας».
Όταν πήρε τη σύνταξη του από τον Άγιο Γεράσιμο, έζησε μερικά
χρόνια στον Άγιο Νικόλαο Καλισσίων Πεντέλης και τελικά
κατέληξε στο Μήλεσι της Μαλακάσας, κάπου 39 χιλ. από την
Αθήνα, στο δρόμο για τη Λαμία, και άλλα 5 χιλ. στο δρόμο
προς Ωρωπό, όπου έζησε το ίδιο ταπεινά, παλεύοντας με τις
αρρώστιες του, που του χαρίσθηκαν από την αγάπη του Θεού ως
«σκόλοψ τη σαρκί, ίνα μη υπεραίρηται».
Ο
τόπος εκείνος έγινε αληθινό προσκύνημα. Επεδίωκε ο Γέροντας
την αφάνεια, και ο Θεός τον δόξαζε. «Ο κόσμος -θα γράψει
αργότερα- με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι
άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός
άνθρωπος του κόσμου ... και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει
να κάνετε προσευχή για μένα».
Ο Γέροντας έφυγε από τη ζωή ταπεινά στο κελί του, στα
Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, στις 2 Δεκεμβρίου 1991. Είχε
την εσωτερική πληροφορία ότι το τέλος ήταν «εγγύς» και ήθελε
να πεθάνει ταπεινά, μακριά από τον κόσμο, μέσα στη γαλήνη
του Θεού. Κανείς δεν πληροφορήθηκε το θάνατό του, παρά μόνο
οι κελιώτες των Καυσοκαλυβίων. Η κηδεία του έγινε ταπεινή,
απέριττη, καλογερική, μέσα στο ειρηνικό και σεπτό περιβόλι
της Παναγίας.
Aπό το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ Ανθολόγιο
Συμβουλών»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ
«Σας έχω ξαναπεί ότι, μετά θάνατον
θα' μαι πιο πολύ κοντά σας, απ’ όσο τώρα, διότι θα ζω πιο
κοντά με τον Χριστό.»
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου «Βίος και Λόγοι».
Διαβάστε επίσης:
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης - Εξομολογήσεις
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης - Λόγοι
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης – Πνευματική Διαθήκη
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: Με τη σιωπή, την ανοχή και
την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης - Ζω δε ουκέτι εγώ
Κυριακή
30 Νοεμβρίου
Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἀπόστολος ὁ Πρωτόκλητος
Ὁ Ἁγιος Ἀλέξανδρος Ἐπίσκοπος Μηθύμνης
Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου
Ὁ Προφήτης Ναούμ
Ὁ Ἅγιος Φιλάρετος ὁ Ἐλεήμων
Τρίτη 2 Δεκεμβρίου
Ὁ Προφήτης Ἀββακούμ
Ἡ Ἁγία Μυρώπη ἢ Μερόπη ἡ Μάρτυς
Ὁ Ὅσιος Κύριλλος ὁ Φιλεώτης
Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Τετάρτη
3 Δεκεμβρίου
Ὁ Προφήτης Σοφονίας
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Ἱερομόναχος
Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας
Ὁ Ἅγιος Ἀγγελὴς ὁ Νεομάρτυρας γιατρὸς
ἀπὸ τὸ Ἄργος
Πέμπτη
4 Δεκεμβρίου
Ἡ Ἁγία Βαρβάρα ἡ Μεγαλομάρτυς
και η συν αυτή μαρτυρήσασα Ἁγία Ἰουλιανὴ ἡ Μάρτυς
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς
Ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ ὁ Νέος Ἱερομάρτυρας
Παρασκευή
5 Δεκεμβρίου
Ὁ Ὅσιος Σάββας ὁ Ἡγιασμένος
Σάββατο
6 Δεκεμβρίου
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Θαυματουργός Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς
Λυκίας
Επιμέλεια- Διανομή:
Καθεδρικός Ι.Ν. Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού
Design :
ΑΔΑΜ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ
Εάν δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε το Ενημερωτικό, παρακαλούμε
πατήστε
εδώ
Εάν λαμβάνετε το Ενημερωτικό περισσότερες από μία φορά,
παρακαλούμε πατήστε
εδώ |