Εάν επιθυμείτε να λαμβάνετε κάθε
εβδομάδα την ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ, είτε μόνον
εσείς, είτε και κάποια δικά σας πρόσωπα,
κάνετε
Εγγραφή στο
Newsletter μέσα απ’ το
δικτυακό μας τόπο. |
|
|
Κυριακή
15 Ιουλίου 2012 – ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ
Ο Ἀπόστολος
Προς Τίτον επιστολή Παύλου (γ΄ 8-15)
Τέκνον
Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε
διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ
πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. Ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς
ἀνθρώποις· μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ
μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι.
Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ,
εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν
αὐτοκατάκριτος.
Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός
με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνᾶν τὸν
νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς
λείπῃ. Μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων
προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι.
Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ' ἐμοῦ πάντες. Ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας
ἡμᾶς ἐν πίστει. Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
Ἀπόδοση
στη νεοελληνική:
Τέκνον Τίτε, εἶναι ἀξιόπιστα
τὰ λόγια αὐτά, καὶ αὐτὰ θέλω νὰ διαβεβαιώνῃς, ὥστε νὰ
φροντίζουν ἐκεῖνοι ποὺ ἐπίστεψαν εἰς τὸν Θεὸν νὰ εἶναι
πρωτοπόροι καλῶν ἔργων. Αὐτὰ εἶναι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα διὰ
τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ’ ἀπόφευγε μωρὰς συζητήσεις, γενεαλογίας,
ἔριδας καὶ φιλονεικίας διὰ τὸν νόμον, διότι εἶναι ἀνωφελεῖς
καὶ μάταιαι.
Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν, ἄφηνέ
τον. Νὰ γνωρίζεις ὅτι ἕνας τέτοιος ἔχει διαστραφῆ, ἁμαρτάνει
καὶ ἔτσι καταδικάζει ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτόν του.
Ὅταν θὰ στείλω τὸν Ἀρτεμᾶν σ’ ἐσὲ ἢ τὸν Τυχικόν, φρόντισε νὰ
ἔλθῃς σ’ ἐμὲ εἰς τὴν Νικόπολιν, διότι ἐκεῖ ἀπεφάσισα νὰ
περάσω τὸν χειμῶνα. Τὸν Ζηνᾶν τὸν νομικόν, καὶ τὸν Ἀπολλὼ
κατευόδωσέ τους μὲ ἐνδιαφέρον, διὰ νὰ μὴ τοὺς λείψῃ τίποτε.
Ἂς μαθαίνουν καὶ οἱ δικοί μας νὰ εἶναι πρωτοπόροι καλῶν
ἔργων εἰς ἐπειγούσας ἀνάγκας, διὰ νὰ μὴν εἶναι ἄκαρποι.
Σὲ χαιρετοῦν ὄλοι ὅσοι εἶναι μαζί μου. Χαιρέτησε ἐκείνους
ποὺ μᾶς ἀγαποῦν ἐν πίστει. Ἡ χάρις νὰ εἶναι μαζὶ μὲ ὅλους
σας. Ἀμήν.
Το
Ευαγγέλιο
Κατά Ματθαίον
(ε΄ 14-19)
Εἶπεν ὁ Κύριος·
«Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι
ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν
ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς
ἐν τῇ οἰκίᾳ. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν
ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν
πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας·
οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως
ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ
παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.
Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ
διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ
βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος
μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.»
Απόδοση στη νεοελληνική:
Εἶπεν ὁ Κύριος: «Σεῖς εἶσθε
τὸ φῶς τοῦ κόσμου· δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κρυφθῇ πόλις, ποὺ
βρίσκεται ἐπάνω σὲ ἕνα βουνό. Οὔτε ἀνάβουν λυχνάρι καὶ τὸ
τοποθετοῦν κάτω ἀπὸ τὸ μόδι, ἀλλὰ ἐπάνω εἰς τὸν λυχνοστάτην
καὶ ἔτσι λάμπει εἰς ὅλους, ποὺ βρίσκονται εἰς τὸ σπίτι. Ἔτσι
πρέπει νὰ λάμψῃ τὸ φῶς σας ἐμπρὸς στοὺς ἀνθρώπους, διὰ νὰ
ἰδοῦν τὰ καλά σας ἔργα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Πατέρα σας ποὺ
εἶναι εἰς τὸν οὐρανόν».
«Μὴ νομίσετε ὅτι ἦλθα διὰ νὰ καταργήσω τὸν νόμον ἢ τοὺς
προφῆτας. Δὲν ἦλθα νὰ καταργήσω, ἀλλὰ νὰ ἐκπληρώσω. Ἀλήθεια
σᾶς λέγω, ἕως ὅτου παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, οὔτε ἕνα
γιῶτα ἢ μικρὴ στιγμὴ δὲν θὰ καταργηθῇ ἀπὸ τὸν νόμον, μέχρις
ὅτου γίνουν ὅλα.
Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ θὰπαραβῇ μίαν ἀπὸ τὰς ἐντολὰς αὐτὰς τὰς
ἐλαχίστας καὶ διδάξῃ τοὺς ἄλλους νὰ κάνουν τὸ ἴδιο, αὐτὸς θὰ
ὀνομασθῇ ἐλάχιστος εἰς τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐνῷ ἐκεῖνος
ποὺ τὰς ἐφαρμόζει καὶ τὰς διδάσκει, αὐτὸς θὰ ὀνομασθῇ
μεγάλος εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.»
Τρίτη
17 Ιουλίου 2012 – ΜΑΡΙΝΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
Ο Ἀπόστολος
Προς Γαλάτας επιστολή Παύλου (γ΄23 – δ΄5)
Ἀδελφοί,
πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν, ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα
συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. Ὥστε
ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως
δικαιωθῶμεν· Ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν
ἐσμεν.
Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ·
ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.
Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος,
οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ
Ἰησοῦ. Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ
κατ' ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.
Λέγω δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν
διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ
καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. Οὕτω καὶ
ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν
δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου,
ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός,
γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν
υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.
Ἀπόδοση
στη νεοελληνική:
Ἀδελφοί, προτοῦ ἔλθῃ ἡ
πίστις, ἐφρουρούμεθα κλεισμένοι κάτω ἀπὸ τὸν νόμον, μέχρις
ὅτου ἀποκαλυφθῇ ἡ πίστις. Ὥστε ὁ νόμος ἦτο παιδαγωγός μας
ἕως ὅτου ἔλθη ὁ Χριστός, διὰ νὰ δικαιωθοῦμε διὰ τῆς πίστεως.
Τώρα δέ, ποὺ ἦλθεν ἡ πίστις, δὲν εἴμεθα πλέον ὑπὂ
παιδαγωγόν, διότι διὰ τῆς πίστεως εἶσθε ὅλοι υἱοὶ Θεοῦ ἐν
Χριστῷ Ἰησοῦ, διότι ὅσοι ἐβαπτισθήκατε εἰς τὸν Χριστόν,
ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν Χριστόν.
Δὲν ὑπάρχει Ἰουδαῖος οὔτε Ἕλλην, δὲν ὑπάρχει δοῦλος οὔτε
ἐλεύθερος, δὲν ὑπάρχει ἄρρεν καὶ θῆλυ, διότι ὅλοι σεῖς εἶσθε
ἕνας ἄνθρωπος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἐὰν δὲν εἶσθε τοῦ Χριστοῦ,
ἄρα εἶσθε ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ, καὶ κληρονόμοι βάσει
ὑποσχέσεως.
Ἐκεῖνο ποὺ ἐννοῶ εἶναι ὅτι, ἐφ’ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος
εἶναι ἀνήλικος, δὲν διαφέρει καθόλου ἀπὸ τὸν δοῦλον, ἂν καὶ
εἶναι κύριος ὅλης τῆς περιουσίας, ἀλλὰ εἶναι ὑπὸ τὴν
ἐξουσίαν ἐπιτρόπων καὶ διαχειριστῶν μέχρι τῆς προθεσμίας,
τὴν ὁποίαν ὥρισε ὁ πατέρας.
Ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ὅταν ἤμαστε ἀνήλικοι, ἤμαστε ὑποδουλωμένοι
κάτω ἀπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου. Ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ
χρόνος, τότε ἔστειλε ὁ Θεὸς τὸν Υἱόν του, ὁ ὁποῖος
ἐγεννήθηκε ἀπὸ γυναῖκα καὶ διετέλεσε ὑπὸ τὸν νόμον, διὰ νὰ
ἐξαγοράσῃ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν δοῦλοι κάτω ἀπὸ τὸν
νόμον, διὰ νὰ πάρωμεν τὴν υἱοθεσίαν.
Το
Ευαγγέλιο
Κατά Μάρκον
(ε΄ 24-34)
Τῷ καιρῷ εκείνω, ἠκολούθει τῷ
Ἰησοῦ ὄχλος πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν. Καὶ γυνή τις οὖσα
ἐν ρύσει αἵματος ἔτη δώδεκα, καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν
ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρ᾿ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδὲν
ὠφεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα, ἀκούσασα περὶ
τοῦ Ἰησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου
αὐτοῦ· ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων
αὐτοῦ, σωθήσομαι. Καὶ εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος
αὐτῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος.
Καὶ εὐθέως ὁ Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν
ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· τίς μου ἥψατο τῶν
ἱματίων;
Καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· βλέπεις τὸν ὄχλον
συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις τίς μου ἥψατο;
Καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν. Ἡ δὲ γυνὴ
φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν ἐπ᾿ αὐτῇ, ἦλθε καὶ
προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Ὁ δὲ
εἶπεν αὐτῇ· θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς
εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Τον καιρό εκείνο, κόσμος
πολὺς ἀκολουθοῦσε τὸν Ἰησοῦ καὶ τὸν συμπίεζε. Μία γυναῖκα, ἡ
ὁποία ἔπασχε ἀπὸ αἱμορραγίαν ἐπὶ δώδεκα ἔτη, καὶ εἶχε πολλὰ
πάθει ἀπὸ πολλοὺς ἰατροὺς καὶ εἶχε δαπανήσει ὅλα ὅσα εἶχε
χωρὶς νὰ ἰδῇ καμμίαν ὠφέλειαν, ἀλλὰ μᾶλλον εἶχε
χειροτερέψει, ὅταν ἄκουσε ὅσα ἔλεγαν διὰ τὸν Ἰησοῦν, ἦλθε
διὰ μέσου τοῦ πλήθους ἀπὸ πίσω καὶ ἄγγιξε τὸ ἔνδυμά του,
διότι ἔλεγε μέσα της, «Καὶ ἂν ἀκόμη ἀγγίξω τὰ ἐνδύματά του
θὰ γίνω καλά». Καὶ ἀμέσως ἐξεράθηκε ἡ πηγὴ τῆς αἱμορραγίας
της καὶ κατάλαβε εἰς τὸ σῶμά της ὅτι ἐθεραπεύθηκε ἀπὸ τὴν
ἀρρώστεια της.
Ὁ Ἰησοῦς ἀμέσως ἔννοιωσε μέσα του ὅτι ἐβγῆκε ἀπὸ αὐτὸν
δύναμις καὶ ἀφοῦ ἐστράφηκε πρὸς τὸ πλῆθος εἶπε, «Ποιὸς μοῦ
ἄγγιξε τὰ ἐνδύματα;». Οἱ μαθηταί του τοῦ ἔλεγαν, «Βλέπεις
τὸν κόσμον νὰ σὲ συμπιέζῃ καὶ λὲς «Ποιὸς μὲ ἄγγιξε»;».
Ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς ἐκύτταζε γύρω τοῦ διὰ νὰ ἰδῇ ἐκείνην ποὺ τὸ
εἶχε κάνει. Ἡ γυναῖκα φοβισμένη καὶ τρομαγμένη, ἐπειδὴ ἤξερε
τὶ τῆς εἶχε γίνει, ἦλθε καὶ ἔπεσε εἰς τὰ πόδια του καὶ τοῦ
εἶπε ὄλη τὴν ἀλήθεια. Αὐτὸς δὲ τῆς εἶπε, «Κόρη μου, ἡ πίστις
σου σὲ ἔκανε καλά, πήγαινε εἰς εἰρήνην καὶ νὰ εἶσαι ὑγιὴς
ἀπὸ τὴν ἀρρώστεια σου».
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012 – ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΣΒΙΤΟΥ
Ο Ἀπόστολος
Επιστολή Ιακώβου (ε΄ 10-20)
Ὑπόδειγμα
λάβετε, ἀδελφοί μου, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας
τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου.
Ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε,
καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος
καὶ οἰκτίρμων. Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε
μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἤτω δὲ
ὑμῶν τὸ ναὶ ναί, καὶ τὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ εἰς ὑπόκρισιν πέσητε.
Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; Προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις; Ψαλλέτω.
Ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς
ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ' αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν
ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει
τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος· κἂν ἁμαρτίας ᾖ
πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ.
Ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ
ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη.
Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο
τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς
καὶ μῆνας ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν
ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς.
Ἀδελφοί, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας, καὶ
ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν, γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ
πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος
ἁμαρτιῶν.
Ἀπόδοση
στη νεοελληνική:
Ὡς ὑπόδειγμα κακοπαθείας καὶ
ὑπομονῆς, πάρετε, ἀδελφοί μου, τοὺς προφήτας, οἱ ὁποῖοι
ἐμίλησαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
Μακαρίζομεν ἐκείνους ποὺ ἔχουν ὑπομονήν. Ἔχετε ἀκούσει διὰ
τὴν ὑπομονὴν τοῦ Ἰὼβ καὶ ξέρετε πῶς εἰς τὸ τέλος τοῦ
ἐφέρθηκε ὁ Κύριος, διότι ὁ Κύριος εἶναι πολυεύσπλαγχνος καὶ
οἰκτίρμων. Πρὸ πάντων, ἀδελφοί μου, μὴ ὁρκίζεσθε οὔτε εἰς
τὸν οὐρανὸν οὔτε εἰς τὴν γῆν, οὔτε μὲ κανένα ἄλλον ὅρκον. Τὸ
δικό σας «ναὶ» ἂς εἶναι ναί, καὶ τὸ «ὄχι» ὄχι, διὰ νὰ μὴ
πέσετε σὲ καταδίκην.
Ὑποφέρει κανεὶς μεταξύ σας; Ἂς προσεύχεται. Εὑρίσκεται
κανεὶς εἰς εὐθυμίαν; Ἂς ψάλλῃ.
Ἀσθενεῖ κανεὶς μεταξύ σας; Ἂς προσκαλέσῃ τοὺς πρεσβυτέρους
τῆς ἐκκλησίας καὶ ἂς προσευχηθοῦν ἐπάνω του, ἀφοῦ τὸν
ἀλείψουν μὲ λάδι εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ
ἔγινε μὲ πίστιν, θὰ θεραπεύσῃ τὸν ἀσθενῆ· ὁ Κύριος θὰ τὸν
σηκώσῃ καί, ἂν ἔχῃ διαπράξει ἁμαρτίας, θὰ τοῦ συγχωρηθοῦν.
Νὰ ἐξομολογῆσθε τὰς ἁμαρτίας σας ὀ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον
καὶ νὰ προσεύχεσθε ὁ ἕνας διὰ τὸν ἄλλον, διὰ νὰ θεραπευθῆτε.
Ἡ προσευχὴ τοῦ δικαίου ἔχει μεγάλην δύναμιν εἰς τὰ
ἀποτελέσματά της.
Ὁ Ἠλίας ἦτο ἄνθρωπος μὲ ἀδυναμίες, ὅπως καὶ ἐμεῖς, καὶ ὅταν
προσευχήθηκε νὰ μὴ βρέξῃ, δὲν ἔβρεξε εἰς τὴν γῆν τρία χρόνια
καὶ ἕξη μῆνες. Καὶ πάλιν προσευχήθηκε καὶ ὁ οὐρανὸς ἔστειλε
βροχὴν καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπόν της.
Ἀδελφοί, ἐὰν κανεὶς ἀπὸ σᾶς πλανηθῇ ἀπὸ τὴν ἀλήθειαν καὶ
κάποιος τὸν ἐπαναφέρει, ἂς γνωρίζῃ ὅτι ἐκεῖνος ποὺ
ἐπαναφέρει ἁμαρτωλὸν ἀπὸ τὸν δρόμον τῆς πλάνης του, θὰ σώσῃ
ψυχὴν ἀπὸ τὸν θάνατον καὶ θὰ καλύψῃ πλῆθος ἁμαρτιῶν.
Το
Ευαγγέλιο
Κατά Λουκάν
(δ΄ 22-30)
Τῷ καιρῷ εκείνω, πάντες
ἐμαρτύρουν τῷ Ἰησοῦ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς
χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ
ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς Ἰωσήφ;
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· πάντως ἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν
ταύτην· ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα ἐν
τῇ Καπερναούμ, ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου.
Εἶπε δέ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν
τῇ πατρίδι αὐτοῦ. Ἐπ᾿ ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν, πολλαὶ χῆραι
ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἠλιοὺ ἐν τῷ Ἰσραήλ, ὅτε ἐκλείσθη ὁ
οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ, ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας
ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη Ἠλίας εἰ
μὴ εἰς Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας πρὸς γυναῖκα χήραν.
Καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐπὶ Ἐλισαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ
Ἰσραήλ, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Νεεμὰν ὁ Σύρος.
Καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες ταῦτα,
καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον
αὐτὸν ἕως ὀφρύος τοῦ ὄρους, ἐφ᾿ οὗ ἡ πόλις αὐτῶν ᾠκοδόμητο,
εἰς τὸ κατακρημνίσαι αὐτόν.
Αὐτὸς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Τον καιρό εκείνο, ὅλοι
συγκατένευαν πρὸς τὸν Ἰησοῦ καὶ ἐθαύμαζαν διὰ τὴν χάριν τῶν
λόγων ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ στόμα του καὶ ἔλεγαν, «Δὲν εἶναι
αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ;».
Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε, «Ἀσφαλῶς θὰ μοῦ πῆτε αὐτὴν τὴν
παροιμίαν, Ἰατρέ, θεράπευσε τὸν ἑαυτόν σου. Ὅσα ἀκούσαμε ὅτι
ἔγιναν εἰς τὴν Καπερναούμ, κάνε τα καὶ ἐδῶ εἰς τὴν πατρίδα
σου».
Καὶ προσέθεσε, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω ὅτι κανένας προφήτης δὲν
εἶναι δεκτὸς εἰς τὴν πατρίδα του. Νὰ εἶσθε βέβαιοι ὄτι
ὑπῆρχαν πολλὲς χῆρες τὴν ἐποχὴν τοῦ Ἠλία μεταξὺ τοῦ Ἰσραήλ,
ὅταν ἔκλεισε ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τρία χρόνια καὶ ἕξη μῆνες, καὶ
ἔγινε μεγάλη πεῖνα εἰς ὅλην τὴν χώρα, ἀλλ’ ὁ Ἠλίας δὲν
ἐστάλη σὲ καμμίαν ἀπὸ αὐτὲς ἀλλὰ σὲ μία χήρα εἰς τὴν Σαρεπτὰ
τῆς Σιδωνίας.
Ἦσαν καὶ πολλοὶ λεπροὶ μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν τὴν ἐποχὴν τοῦ
Ἐλισαίου τοῦ προφήτου ἀλλὰ κανεὶς ἀπ’ αὐτοὺς δὲν
ἐκαθαρίσθηκε παρὰ ὁ Νεεμὰν ὁ Σῦρος».
Καὶ ὅλοι εἰς τὴν συναγωγὴν ὠργίσθησαν ὄταν ἄκουσαν αὐτὰ καὶ
ἐσηκώθηκαν καὶ τὸν ἔδιωξαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ τὸν ἔφεραν
ἕως τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ἦτο κτισμένη
ἡ πόλις των, μὲ σκοπὸν νὰ τὸν ρίξουν εἰς τὸν κρημνόν.
Αὐτὸς ὅμως ἐπέρασε διὰ μέσου αὐτῶν καὶ ἔφυγε.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Κυριακή
15 Ιουλίου
Οἱ Ἅγιοι
Κήρυκος καὶ Ἰουλίττα ἡ μητέρα του
Ἡ
Ἁγία Ἰουλίτα, ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα
Διοκλητιανοῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὸ Ἰκόνιο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Ἐπειδὴ ὅμως τότε κυριαρχοῦσε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν,
πῆρε τὸν γιὸ της τὸν Κήρυκο καὶ πῆγε στὴν Σελεύκεια καὶ στὴν
συνέχεια στὴν Ταρσό. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ συνάντησε τὴν ἴδια
κατάσταση. Στὴν Ταρσὸ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα ,τὸν
Ἀλέξανδρο, ὁ ὁποῖος τὴν ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια
μπροστὰ στὸ παιδί της.
Στὴν συνέχεια προσπάθησε νὰ φέρει μὲ τὸ μέρος του τὸν μικρό.
Τὸ παιδάκι ὅμως δὲν δεχόταν καὶ μάλιστα ἀφοῦ ἐπικαλέστηκε τὸ
ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἔδωσε μία δυνατὴ κλωτσιὰ στὴν κοιλιὰ τοῦ
ἡγεμόνα. Αὐτὸς ἐξοργίστηκε τόσο ποὺ τὸ πέταξε ἀπὸ τὰ σκαλιὰ
σπάζοντας τὸ κρανίο τοῦ μικροῦ Κήρυκου.
Μ' αὐτὸν τὸν τρόπο ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου ὁ μικρὸς
Κήρυκος.
Ἡ δὲ μητέρα του μετὰ ἀπὸ λίγο, ἀφοῦ ὑπεβλήθη σὲ πολλὰ καὶ
φρικτὰ βασανιστήρια, παρέδωσε τὸ πνεῦμα της στὸν Χριστό.
Πηγή:
http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς
ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἡ καλλιμάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἰουλίττα, σὺν τριετεῖ ἀμνῷ αὐτῆς
τῷ Κηρύκῳ, δικαστικοῦ πρὸ βήματος παρέστησαν φαιδρῶς,
εὔτολμοι κηρύττοντες, τὴν χριστώνυμον κλῆσιν, ἄμφω μὴ
πτοούμενοι, ἀπειλὰς τῶν τυρράνων· καὶ στεφηφόροι νῦν ἐν
οὐρανοῖς, ἀγαλλιῶνται, Χριστῷ παριστάμενοι.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης
σήμερον.
Ἐν ἀγκάλαις φέρουσα ἡ Χριστομάρτυς, Ἰουλίττα Κήρυκον, ἐν τῷ
σταδίῳ ἀνδρικῶς, ἀγαλλομένη ἐκραύγαζε· Χριστὸς ὑπάρχει
Μαρτύρων τὸ καύχημα.
Μεγαλυνάριον.
Φέρουσα ὡς ἄμπελος νοητή, Κήρυκον τὸν θεῖον, Ἰουλίττα ἐν
ταῖς χερσίν, οἶνον εὐφροσύνης, ληνοῖς τοῦ μαρτυρίου,
βλυστάνετε τῷ κόσμῳ, ἐν θείῳ Πνεύματι.
Ὁ Ἅγιος Βλαδίμηρος ὁ Ἱσαπόστολος βασιλιὰς τῶν Ρώσων
Ἅγιος
της Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ γιὸς τοῦ ἡγεμόνα τοῦ
Κιέβου Σβιατοσλάβ.
Γεννήθηκε τὸ ἔτος 949 μ.Χ. Ἡ μητέρα του ὀνομαζόταν Μαλοῦσα
καὶ ἦταν πρῶτα ὑπηρέτρια τῆς μητέρας τοῦ συζύγου της, δηλαδὴ
τῆς Ἁγίας βασίλισσας Ὄλγας, ποὺ ἦταν ἡ πρώτη ποὺ ἔγινε
χριστιανὴ στὴ Ρωσία καὶ ὁδήγησε πολλοὺς στὴν εὐσέβεια.
Ὅταν ὁ Βλαδίμηρος κατέλαβε τὸν θρόνο τοῦ Κιέβου, στὴν ἀρχὴ
ἦταν εἰδωλολάτρης καὶ ἔτσι ἐνεργοῦσε. Πῆρε πολλὲς συζύγους
καὶ ἀπόκτησε 12 γιοὺς καὶ 11 θυγατέρες. Κατόπιν ὅμως, μὲ τὶς
θερμὲς προσευχὲς τῆς ἁγίας γιαγιᾶς του καὶ τὴ θεία φώτιση -
πολλὰ σημεῖα λέγονται γιὰ τὴν προσέλευσή του στὸν
χριστιανισμὸ - πίστεψε στὸν Χριστὸ καὶ βαπτίστηκε στὸ Κίεβο
τὸ ἔτος 897.
Παντρεύτηκε τὴν ἀδελφή τοῦ αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου
Βασιλείου Β’ τοῦ Βουλγαροκτόνου, Ἄννα καὶ γκρέμισε ὅλα τὰ
εἴδωλα ποὺ ὑπῆρχαν στὴ χώρα. Βάπτισε τοὺς περισσότερους
Ρώσους χριστιανοὺς καὶ ἔκτισε δυὸ ὡραῖες ἐκκλησίες στὸ
Κίεβο. Ἡ ζωὴ του ἄλλαξε ριζικὰ καὶ ἔγινε ἀληθινὸς Χριστιανὸς
καὶ βοήθησε πάρα πολὺ γιὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ στὶς 15 Ἰουλίου τοῦ ἔτους 1015.
Πηγή:
http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Δευτέρα 16 Ιουλίου
Ὁ Ἅγιος Ἀθηνογένης ἐπίσκοπος Πηδαχθόης καὶ οἱ Δέκα Μαθητές
του
Πατρίδα
του ἦταν ἡ Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας. Ἡ μόρφωσή του, ἡ θερμὴ
πίστη του, καθὼς καὶ ἡ γενναία φιλανθρωπική του δράση, τὸν
ἀνέδειξαν ἐπίσκοπο Πηδαχθόης. Σὰν ἐπίσκοπος, ἦταν φωτεινὸ
πνευματικὸ λυχνάρι γιὰ τὸ ποίμνιό του. Μάλιστα τόσο πολὺ
ἤθελε νὰ συνεχιστεῖ τὸ ἔργο τοῦ Εὐαγγελίου, ὥστε μὲ
ἰδιαίτερη φροντίδα κατάρτισε ἰκανότατους βοηθούς του.
Ἄλλα ὅταν ἔγινε ὁ διωγμὸς ἐπὶ Διοκλητιανού, ὁ Ἀθηνογένης μὲ
δέκα μαθητὲς του συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Φηλίμαρχο, καὶ
ἀφοῦ ὅλοι ὁμολόγησαν τὸ Χριστὸ ἀποκεφαλίσθηκαν.
Ἀξίζει δὲ νὰ ἀναφέρουμε, ὅτι στὸν Ἀθηνογένη ὀφείλουμε τὸ
γνωστὸ κατανυκτικὸ ἑσπερινὸ ὕμνο, «Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης,
ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ,
ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν,
ὑμνοῦμεν Πατέρα Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν. Ἄξιον σὲ ἐν
πάσι καιροὶς ὑμνεῖσθαι φωναὶς αἰσίαις, Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ
διδοὺς διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει». Ποὺ σημαίνει: Ἰησοῦ Χριστέ,
σὺ ποὺ εἶσαι τὸ χαρούμενο φῶς τοῦ Ἀθανάτου, Οὐρανίου, Ἁγίου
καὶ μακαρίου Πατρός, ἀφοῦ φθάσαμε στὴ δύση τοῦ ἥλιου καὶ
εἴδαμε τὸ ἑσπερινὸ φῶς, ὑμνοῦμε τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ
Ἅγιο Πνεῦμα, δηλαδὴ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Εἶναι ἄξιο νὰ σὲ
ὑμνοῦμε σὲ κάθε ὥρα μὲ μελωδικὲς φωνές, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ
ποὺ δίνεις ζωή. Γι' αὐτὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει.
Πηγή:
http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας
πίστεως.
Χρῖσμα ἅγιον, εἰσδεδεγμένος, Μάρτυς ἔνθεος, τοῦ Λόγου ὤφθης,
Ἀθηνόγενες ἀθλήσας στερρότατα, καὶ ὡς θυσίαν αὐτῷ
προσενήνοχας, τῶν φοιτητῶν σου δεκάδα τὴν πάνσεπτον· μεθ’ ὧν
πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ
μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν
αἱμάτων σου.
Ἱεραρχήσας ἀμέμπτως τῷ Κτίσαντι, μαρτυρικὸν ὁλοκάρπωμα
πέφηνας, σὺν μαθηταῖς ὁμοῦ θυόμενος, οἷα ποιμὴν σὺν ἀμνοῖς
Ἀθηνόγενες· μεθ’ ὧν θείας δόξης ἐπέτυχες.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Ἀθηνόγενες ἱερέ· σὺ γὰρ ἀναιμάκτως, τῇ Τριάδι
ἱερουργῶν, αἵματι ἰδίῳ, ἀθλητικῶς ἐτύθης, σὺν Μαθητῶν
δεκάδι, τῷ σὲ δοξάσαντι.
Τρίτη 17 Ιουλίου
Ἡ Ἁγία Μαρίνα
ἡ Μεγαλομάρτυς
Γεννήθηκε
στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα
Κλαυδίου τοῦ Β’, τὸ 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετὰ τὴ γέννησή
της, ἡ μητέρα της πέθανε, καὶ ὁ πατέρας της Αἰδέσιος, ποὺ
ἦταν Ἱερέας τῶν εἰδώλων, τὴν ἀνέθεσε σὲ μία χριστιανὴ
γυναίκα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἡ Μαρίνα διδάχθηκε τὸν Χριστό.
Ὅταν ἔγινε 15 χρονῶν, ἀποκαλύπτει στὸν πατέρα της ὅτι εἶναι
χριστιανή. Ἔκπληκτος αὐτὸς ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἄκουσε, μὲ μίσος τὴν
διέγραψε ἀπὸ παιδί του. Τὸ γεγονὸς αὐτό, μαθεύτηκε ἀμέσως
καὶ ἔτσι ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν
καὶ νὰ τὴν φέρουν ἐνώπιόν του. Ἀμέσως θαμπώθηκε ἀπὸ τὴν
ὀμορφιά της. Τὴν ρώτησε ποὶα εἶναι καὶ ποὶα εἶναι ἡ πίστη
της καὶ αὐτὴ τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὀνομάζεται Μαρίνα καὶ εἶναι
χριστιανὴ καὶ ὅτι εἶναι γέννημα θρέμμα τῆς Πισιδίας. Τότε ὁ
ἡγεμόνας προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της.
Ἡ Ἁγία ὅμως δὲν δέχτηκε.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ τύραννος πρόσταξε καὶ τὴν ὑπέβαλαν σὲ
βασανιστήρια φρικτὰ καὶ ἀφοῦ τὶς κατέσκισαν τὶς σάρκες, τὴν
ἔριξαν στὴν φυλακή.
Μέσα στὴν φυλακὴ μάλιστα συνέβη τὸ ἑξῆς: ὁ διάβολος
μεταμορφωμένος σὲ ἄγριο δράκοντα, προσπάθησε νὰ κάνει τὴν
Ἁγία νὰ φοβηθεῖ. Αὐτὴ ὅμως προσευχήθηκε στὸν Θεὸ καὶ ἀμέσως
ὁ δράκοντας ἄλλαξε μορφὴ καὶ ἔγινε ἕνας μαῦρος σκύλος καὶ
τότε ἡ Ἁγία ἅρπαξε ἕνα σφυρὶ καὶ χτυπώντας τον στὸ κεφάλι
καὶ τὴν ράχη τὸν ταπείνωσε. Στὴ συνέχεια ὁ ἡγεμόνας διέταξε
καὶ τὴν ἔφεραν πάλι μπροστά του. Παρὰ τὶς πιέσεις του, ἡ
ἁγία παρέμεινε ἀκλόνητη.
Ἔτσι ὑποβλήθηκε σὲ νέα βασανιστήρια μέχρι ποὺ ἀποκεφαλίστηκε
λαμβάνοντας τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Πηγή:
http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν
πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν
γὰρ ἀόρατον ἐχθρόν, κατεπάτησας στερρῶς, ὀφθέντα σοι
Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ, τῶν ἰαμάτων τὰ
χαρίσματα.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος
σήμερον.
Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, ἀκηράτοις
στέμμασιν, ἐστεφανώθης Μαρίνα· αἵμασι, τοῦ μαρτυρίου δὲ
φοινιχθεῖσα, θαύμασι, κατελαμπρύνθης τῶν ἰαμάτων, καὶ τῆς
νίκης τὰ βραβεῖα, ἐδέξω Μάρτυς, χειρὶ τοῦ Κτίστου σου.
Μεγαλυνάριον
Τὴν λαμπάδα πάντες τὴν φαεινήν, καὶ τῆς παρθενίας, τὸν
ἀσύληπτον θησαυρόν, τὴν νύμφην Κυρίου, καὶ ἄσπιλον ἀμνάδα,
Μαρίναν τὴν ἁγίαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Η Ιερά Μονή
Αγίας Μαρίνας Άνδρου
Το
έργο της Μονής και τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας
Το κάτασπρο σαν περιστέρι Μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας
απέναντι από τα Αποίκια της Άνδρου όπου βγαίνει το φημισμένο
νερό Σάριζα, χρονολογείται από το 1325 μ.Χ, όταν στην
περιοχή Λίτρες παρουσιάζεται θαυματουργικά η Αγία Μαρίνα σε
γέροντα ασκητή και του υποδεικνύει να βρει την κεκρυμμένη
εικόνα της σε μια σχισμή ενός βράχου, όπως και έγινε!
Μάλιστα ο Αυτοκράτορας Εμμανουήλ Β΄ Κομνηνός βοηθά
οικονομικά και έτσι ιδρύεται η Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας
Άνδρου!
Κατά τον 16ο αιώνα, το Μοναστήρι καίγεται τρεις φορές κατά
τις επιδρομές πειρατών με αποτέλεσμα να χάσει την παλιά
αίγλη και να φτάσει το 1743 σε παρακμή με πέντε υπέργηρους
μοναχούς. Τότε επεμβαίνει και πάλι η Αγία Μαρίνα και με νέο
θαύμα φέρνει στη Μονή της τον Ιερομόναχο Σωφρόνιο, ο οποίος
κάτω από συνεχή θαύματα και οράματα παραμένει και πουλώντας
την περιουσία του στην Πελοπόννησο ανακαινίζει το Μοναστήρι
και το μετατρέπει σε γυναικεία Μονή το 1746 μ.Χ. Τότε πολλές
αρχοντοπούλες της Άδρου ενδύονται το Αγγελικό Σχήμα με
αποτέλεσμα ο αριθμός των Μοναζουσών να φτάσει τις εκατόν! Σε
μια εποχή που το Γένος αναφωτιζόταν απ΄ άκρη σε άκρη από το
φλογερό κήρυγμα του Πατρός Κοσμά του Αιτωλού!
Η αίγλη της Ορθόδοξης Ιεράς Μονής Αγίας Μαρίνας, αλλά και τα
περίφημα εργόχειρα των εργαστηρίων αργυροποιείας, χαρακτικής
και μεταξιού της, απλώνουν τότε τη φήμη της παντού!
Διάταγμα κλεισίματος των Ιερών Μονών
Βαυαροκρατία – Μάουερ
Έρχεται ο Εθνικός ξεσηκωμός στα 1821 και ο επικός αγώνας
αρχίζει. Όμως η διχόνοια, αυτό το εργαλείο που έχουν
ανακαλύψει οι δυνάμεις για να αποδυναμώνουν και να ελέγχουν
τους Έλληνες, όπλισε και δολοφόνησε τον ευσεβή και εργατικό
πρώτο Έλληνα Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, μια μεγάλη
προσωπικότητα της εποχής, ανυπέρβλητη ως τώρα! Έτσι μας
έφεραν τον ανήλικο Όθωνα και την τυραννική Αντιβασιλεία του
Μάουερ και των άλλων, τη Βαυαροκρατία και τη βαυαροδουλεία,
που προσπάθησε με κάθε τρόπο να χτυπήσει τις ρίζες του
δέντρου! Έφτασε μάλιστα στο σημείο όχι μόνο να φυλακίσει σαν
κακούργο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη αλλά και να κλείσει με
διάταγμα όλα σχεδόν τα Ορθόδοξα Ιερά Μοναστήρια του
ελεύθερου Ελληνικού κράτους!!! Γράφει γι΄ αυτό ο
Μακρυγιάννης: «Διέλυσαν τα μοναστήρια. Σύμφωνα με τους
Μπαυαρέζους και πούλαγαν τα δισκοπότηρα κι όλα τα γερά εις
το παζάρι. Και τα ζωντανά διά δίχως τίποτα. Αφάνισαν όλως
διόλου τα μοναστήρια και οι καημένοι οι καλόγεροι που
αφανίστηκαν εις το αγώνα, πεθαίνουν της πείνας μέσα στους
δρόμους, όπου αυτά τα μοναστήρια ήταν τα πρώτα προπύργια της
επανάστασης μας »!
Γι΄αυτό και ένας από τους αμετάθετους όρους που έβαλε ο
Μακρυγιάννης και οι άλλοι στο Σύνταγμα της 3ης Σεπτεμβρίου
ήταν ο σεβασμός στην Ορθοδοξία, με το περίφημο προοίμιο,
«Εις το όνομα της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος»,
αλλά και με το άρθρο 40, που όριζε πως ο εκάστοτε διάδοχος
του θρόνου έπρεπε υποχρεωτικά να ήταν Ορθόδοξος.
Κλείνουν το Μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας
Έτσι λοιπόν, με διάταγμα του υπό κηδεμονία Όθωνα, δια του
Βαυαρού Υπουργού Εσωτερικών της «Ελλάδος» Μάουερ, δίδοντα η
ανατριχιαστική και αντίχριστη εντολή των προτεσταντών να
κλείσουν 417 Μοναστήρια, να δημευθεί η περιουσία τους και οι
Μοναχοί και οι Μοναχές να μετατεθούν στα ελάχιστα Μοναστήρια
που θα παρέμειναν ή να κοσμοποιηθούν με το ζόρι! Ήταν το
τρομερό 1833 μ.Χ.!
Τότε
ακριβώς κλείνουν και την Ιερά Μονή της Αγίας Μαρίνας Άνδρου!
Την θαυματουργική εικόνα της Αγίας την αγοράζει στην
αναγκαστική δημοπρασία η ιστορική οικογένεια Εμπειρίκου για
να την διασώσει! Η οικογένεια αυτή τοποθετεί την εικόνα στον
Ιερό Ναό της Χώρας Άνδρου, στην Παναγιά, όπου παρέμεινε για
146 χρόνια!!! Το Μοναστήρι μετατρέπεται σε στάβλο και τα
κτίρια ισοπεδώνονται…
Το κάλεσμα ενάμιση αιώνα μετά!
Πέρασε από τότε σχεδόν ενάμιση αιώνας… Ξαφνικά μια μέρα του
1975, ο Μητροπολίτης Σύρου, Τήνου, Άνδρου Δωρόθεος,
περνώντας από τα ερείπια του Μοναστηριού ζητά με πόνο ψυχής
από το Διάκονο του Κυπριανό να αναστηλώσει τη Μονή! Εκείνος
αρνείται έχοντας άλλα σχέδια, αλλά δέχεται την επίσκεψη της
Αγίας Μαρίνας, που του εμφανίζεται την ίδια εκείνη νύχτα σε
όραμα και του λέει: « Είμαι η Μαρίνα και οι δύο αδελφές μου,
είναι η Παρασκευή και η Αικατερίνα που συγκατοικούν με εμένα
στο Μοναστήρι. Το διάταγμα του Όθωνα μας πέταξε έξω και
μένουμε λίγο πιο πάνω από το Μοναστήρι και θα έλθουμε πάλι
εδώ να κατοικήσουμε! Εμένα δε, θα με βλέπεις κάθε μέρα! Μαζί
θα αγωνισθούμε να αναστηλώσουμε το Μοναστήρι. Να δεχθείς
λοιπόν, την εντολή του Δεσπότη σου. Τ΄ άκουσες Κυπριανέ;»!
Ο νυν Καθηγούμενος Αρχιμανδρίτης Κυπριανός Χειμώνας,
υπάκουσε αμέσως την Αγία και από την επομένη με το φτυάρι
και το καρότσι, αγωνίστηκε επί πέντε χρόνια για να
ξεμπαζώσει και να αναστήσει την Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας
Άνδρου, όπου από το 1976 θησαυρίζεται και η θαυματουργή
εικόνα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας.
Στο ίδιο Μοναστήρι θησαυρίζεται και άλλη θαυματουργή εικόνα
της Παναγίας, στην οποία ανθούν θαυματουργικά ξερά κλαδιά
από κρίνα, κατά την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου! Τα
κάτασπρα κρινάκια μπορεί να τα μετρήσει και να τα αγγίξει
και ο πλέον δύσπιστος! Παρόμοιο θαύμα συμβαίνει και σε
εικόνα – τοιχογραφία της Παναγίας στο Μοναστήρι του Αγίου
Νικολάου, επίσης στην Άνδρο!
Η Αγία μαρτύρησε στις 17 Ιουλίου του 286 μ.Χ. μόλις δεκαέξι
ετών.
Τα Άγια Λείψανά της φυλάσσονταν ως το 1230 μ.Χ. στην
Κωνσταντινούπολη. Τη χρονιά εκείνη τα έκλεψαν οι παπικοί και
τα πήγαν στη Βενετία.
Στην Άνδρο βρίσκεται το δακτυλάκι της Αγίας Μαρίνας, όπου
εκατοντάδες πιστοί κάθε χρόνο έρχονται να το ασπαστούν και
να προσκυνήσουν τη θαυματουργή της εικόνα.
Πηγή:
http://vatopaidi.wordpress.com
Τετάρτη 18 Ιουλίου
Ὁ Ἅγιος
Αἰμιλιανὸς ὁ Μάρτυρας
Γεννήθηκε
στὸ Δορόστολο τῆς Θρακικῆς Μοισίας, τότε ποὺ αὐτοκράτορας
ἦταν ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης.
Ἦταν δοῦλος σὲ ἕνα σκληρὸ καὶ φανατικὸ εἰδωλολάτρη (ἄλλες
πηγὲς ἀναφέρουν ὅτι ἦταν γιὸς τοπικοῦ ἀξιωματικοῦ ὀνόματι
Σαββατιανοῦ), ποὺ ὅταν ἔμαθε ὅτι ὁ Αἰμιλιανὸς πίστευε στὸ
Χριστό, ἐξοργίστηκε τόσο πολύ, ὥστε ἀφοῦ τὸν ἔβρισε μὲ τὰ
πιὸ χυδαία λόγια, ἔπειτα τὸν μαστίγωσε ἀνελέητα. Βέβαια, τοῦ
ἐπεσήμανε ὅτι, ἂν συνεχίσει νὰ εἶναι χριστιανός, θὰ πάθαινε
πολὺ χειρότερα. Ἀλλὰ οἱ τιμωρίες καὶ οἱ ἀπειλές, ἀντὶ νὰ
κάμψουν τὸ φρόνημα τοῦ Αἰμιλιανοῦ, φούντωσαν περισσότερο τὴ
φλόγα τῆς πίστης του στὸ Χριστό. Μάλιστα τὴν ἑπόμενη μέρα
πῆγε σὲ εἰδωλολατρικὸ ναό, ὅπου μὲ σφυρὶ συνέτριψε ὅλα τὰ
ἀγάλματα ποὺ ἦταν μέσα στὸ χῶρο αὐτό. Ἐξοργισμένοι οἱ
εἰδωλολάτρες ἱερεῖς, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν παρέδωσαν νὰ
δικαστεῖ.
Ὅταν πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ κύριος τοῦ Αἰμιλιανοῦ,
ἀμέσως ἔτρεξε στὸ κριτήριο, ὅπου, ἀφοῦ ἔβρισε τὸν Αἰμιλιανὸ
γιὰ τὴν πράξη του, ἔπειτα διέταξε νὰ ἀρνηθεῖ χωρὶς ἀντίρρηση
τὸ Χριστό. Ὁ Αἰμιλιανὸς χαμογελώντας ἀπάντησε στὸν κύριό
του: «Μπορεῖς νὰ διατάξεις ὅτι θέλεις, θὰ σὲ ὑπακούσω, ἀλλὰ
ἡ πίστη μου εἶναι ἐκτὸς τῶν δικαιωμάτων σου. Ὡς πρὸς αὐτὴν
ἕνα καὶ μόνο Κύριο ἀναγνωρίζω, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς εἶναι
ὁ μέγας καὶ παντοτινός μου Κύριος, ποὺ ἐξουσιάζει τὸ σῶμα
καὶ τὴν ψυχή μου, καὶ ποτὲ δὲ θὰ τὸν ἀρνηθῶ». Ὁ εἰδωλολάτρης
ἄρχοντας μὲ μίσος χαστούκισε τὸν Αἰμιλιανό.
Ἔπειτα, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν, τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά, τὸ δὲ
λείψανο τοῦ Ἁγίου, κήδεψε μεγαλοπρεπῶς ἡ γυναίκα τοῦ ἄρχοντα
εἰδωλολάτρη, ποὺ ἦταν κρυπτοχριστιανή.
Πηγή:
http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς
ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς προσφορὰ καὶ ὁλοκάρπωμα θεῖον, διὰ πυρὸς προσενεχθεὶς τῷ
Δεσπότῃ, τοῖς ὄμβροις τῶν χαρίτων σου εὐφραίνεις νῦν ἡμᾶς·
πῦρ γὰρ τὸ οὐράνιον, τῇ ψυχῇ περιφέρων, ὥσπερ αὔραν ἔφερες,
τὴν κατάφλεξιν Μάρτυς. Ἀλλὰ μὴ παύσῃ πάντοτε φρουρεῖν, τοὺς
σὲ τιμῶντας, Αἰμιλιανὲ ἔνδοξε.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ
Ὑπερμάχῳ.
Ὡς εὐσεβείας στηλογράφημα θεόγλυπτον
Τῆς ἀσεβείας καθαιρέτης ἀναδέδειξαι
Τὰ σεβάσματα συντρίψας τῆς ἀπωλείας.
Ἀλλ’ ὡς ἔμπλεως τῆς θείας ἀγαπήσεως
Ὡς χρυσὸς ἐν τῷ πυρὶ εὑρέθης δόκιμος·
Ὅθεν κράζομεν, χαίροις Μάρτυς ἀήττητε.
Μεγαλυνάριον.
Ἴαμα ὡς δρόσος ἑωθινή, εὐσεβέσιν ὤφθη, ἡ σὴ ἄθλησις ἐν πυρί·
δι’ αὐτῆς γὰρ Μάρτυς, τῷ κόσμῳ διαπνέεις, ὦ Αἰμιλιανὲ τὰς
θείας χάριτας.
Ὁ Ὅσιος
Παμβῶ
Στάθηκε
στόλισμα τῶν ἀσκητῶν τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας καὶ ἦταν
σύγχρονος τῆς Ἅγιας Μελάνης καὶ τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου.
Ὁ Ὅσιος Παμβῶ ἦταν μεγάλος σὲ ὅλα του. Στὴν εὐσέβεια, στὴν
ὁμιλία, στὴ σιωπή, στὴ συμβουλή, στὴν ἐπιείκεια, στὴν
αὐστηρότητα, στὴν πείρα, στὴ γνώση, στὴ σοφία, στὴν ἁπλότητα
καὶ γενικὰ παντοῦ.
Ἀνέδειξε θαυμάσιους μαθητές, ὅπως τὸν ἐπίσκοπο Διόσκορο, τὸν
Ἄμμωνα καὶ τὸν Ἰωάννη, τὸν ἀνεψιὸ τοῦ Δρακοντίου. Ἐνῶ ἦταν
πάντοτε ἐγκρατὴς καὶ σκληραγωγημένος, εἶχε ὑγεία ἀκμαία καὶ
στὴ ζωή του δὲν ἀρρώστησε καθόλου.
Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε ὄχι μόνο ἥσυχος καὶ ἀνώδυνος, ἀλλὰ καὶ
εὐχάριστος, πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα. Τὸν κήδευσαν τὰ
πνευματικὰ του παιδιά, δοξολογώντας τὸν Θεό, ποὺ τοὺς ἀξίωσε
νὰ διδαχτοῦν ἀπὸ τὸν μεγάλο αὐτὸ ἀσκητή.
Οἱ Ἅγιοι
Παῦλος, Οὐαλεντίνη καὶ Θέη (ἢ Θόη) οἱ Μάρτυρες
Καὶ οἱ τρεῖς γεννήθηκαν στὴν Αἴγυπτο, ἀδέλφια μεταξύ τους
καὶ παιδιὰ γονέων χριστιανῶν.
Μαρτύρησαν στὴ Διοκαισάρεια, ὅπου συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν
ἄρχοντα Φιρμιλιανὸ καὶ προσκλήθηκαν ν’ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό.
Ἀλλὰ αὐτοὶ ὁμολόγησαν μεγαλόφωνα τὴν πίστη τους καὶ δήλωσαν
ὅτι ἦταν ἕτοιμοι καὶ γιὰ φυλακὴ καὶ γιὰ βασανιστήρια καὶ γιὰ
μύριους θανάτους.
Καὶ ἡ μὲν Οὐαλεντίνα καὶ ἡ Θόη, νεαρὲς κοπέλες πάνω στὸ
ἄνθος τῆς ἡλικίας τους, πέθαναν ἀφοῦ τὶς ἔριξαν μέσα στὴ
φωτιά. Προηγουμένως ὅμως, οἱ δήμιοι, ξέσχισαν τὶς σάρκες
τους μὲ σιδερένια ὄργανα.
Ὁ δὲ Παῦλος, ἀφοῦ ἀπηύθυνε λίγες λέξεις στὰ πλήθη γιὰ τὴν
διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σωτηρία καὶ ἀγάπη, ἔλαβε καὶ αὐτὸς
μαρτυρικὸ τέλος διὰ ἀποκεφαλισμοῦ.
Πηγή:
http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Πέμπτη 19 Ιουλίου
Ἡ Ὁσία
Μακρίνα (Ἀδελφὴ τοῦ Μ. Βασιλείου)
Στὴν
ἱστορία τοῦ χριστιανισμοῦ λίγες ὑπῆρξαν οἱ γυναικεῖες μορφὲς
σὰν τὴν ὑπέρλαμπρη μορφὴ τῆς Ἁγίας Μακρίνας, ποὺ ὁ Θεὸς τὴν
εἶχε προικίσει μὲ τὰ μεγαλύτερα πνευματικὰ καὶ σωματικὰ
χαρίσματα.
Ἦταν ἡ μεγαλύτερη ἀδελφὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ τοῦ
Γρηγορίου Νύσσης. Ἀνατράφηκε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ
Εὐαγγελίου, ἀπὸ τὴν εὐσεβεστάτη μητέρα της Ἐμμέλεια. Ὅταν
μεγάλωσε, ἀφοσιώθηκε στὴν ἀγαθοεργία καὶ στὴν ἀνατροφὴ τῶν
ἀδελφῶν της, ποὺ ἔπαιξε καθοριστικὸ ρόλο στὴ μετέπειτα
πνευματική τους πορεία. Ἡ Μακρίνα ἦταν μνηστευμένη, ἀλλὰ ὁ
μνηστήρας της πέθανε.
Τότε, μαζὶ μὲ τὴ μητέρα της, ἀποσύρθηκε σὲ γυναικεία μονὴ
στὸν Πόντο, κοντὰ στὸν ποταμὸ Ἴρη. Ἐκεῖ κοντὰ μόναζε καὶ ὁ
ἀδελφός της, Μ. Βασίλειος. Στὴ μονὴ πέρασε τὴ ζωή της μὲ τὴ
μελέτη τῶν Γραφῶν, τὴν προσευχή, καὶ προπάντων μὲ
ἀγαθοεργίες. Διότι πάντα εἶχε στὸ μυαλὸ της τὸ λόγο τοῦ
Θεοῦ, ποὺ προτρέπει τοὺς ἀνθρώπους, «ἀγαθοεργείν, πλουτεὶν
ἐν ἔργοις καλοίς, εὐμεταδότους εἶναι, κοινωνικούς,
ἀποθησαυρίζοντας ἑαυτοὺς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸ μέλλον, ἴνα
ἐπιλάβωνται τῆς αἰωνίου ζωῆς». Δηλαδή, νὰ ἀγαθοεργοῦν, νὰ
γίνονται πλούσιοι σὲ καλὰ ἔργα, νὰ δίνουν πρόθυμα καὶ σὲ
ἄλλους τὰ ἀγαθά τους, νὰ εἶναι ἁπλοὶ καὶ καταδεκτικοί, καὶ
ἔτσι νὰ ἀποταμιεύουν γιὰ τὸν ἑαυτὸ τους στέρεο θεμέλιο στὸ
μέλλον, γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τὴν αἰώνια ζωή.
Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ ἡ Ἁγία Μακρίνα ἔζησε καὶ τελείωσε τὴ
ζωή της.
Πηγή:
http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν
ὡραιότητα.
Σοφίας ἔρωτι, τὸν νοῦν πτερώσασα, κόσμου εὐπάθειαν, ἐμφρόνως
ἔλιπες, καὶ ἐνδιαίτημα τερπνὸν ἐγένου θείας ἀγάπης· σὺ γὰρ
δι’ ἀσκήσεως, καὶ ἠθῶν τελειότητος, νύμφη ἐχρημάτισας, τοῦ
Σωτῆρος περίδοξος· ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαίροις
Μακρίνα Θεοφόρε.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης
σήμερον.
Ὡς φωτὸς ἀνάπλεως δικαιοσύνης, τύπος θείων πράξεων, καὶ
ἀρετῶν μυσταγωγός, ὤφθης τοῖς πίστει βοῶσί σοι· χαίροις
Μακρίνα, παρθένων ἀγλάϊσμα.
Μεγαλυνάριον.
Ἤνθησας ἐκ ῥίζης περικλεοῦς, κλέος εὐσεβείας, γεωργοῦσα ἀπὸ
παιδός· βίῳ γὰρ ἀμέμπτῳ, καὶ τρόποις ἐναρέτοις, Μακρίνα
διαπρέπεις, ὡς καλλιπάρθενος.
Παρασκευή 20 Ιουλίου
Ὁ Προφήτης
Ἠλίας
Ὁ
Προφήτης Ἠλίας ἦταν γιὸς τοῦ Σωβὰκ, καταγόταν ἀπὸ τὴ Θέσβη
τῆς περιοχῆς Γαλαάδ (ἐξ’ ου και ἀποκαλείται Θεσβίτης) καὶ
ἀνῆκε στὴν φυλὴ τοῦ Ἀαρῶν.
Ὅταν γεννήθηκε, ὁ πατέρας του εἶδε μία θεία ὀπτασία: Δυὸ
ἄνδρες λευκοφορεμένοι τὸν ὀνόμαζαν Ἠλία, τὸν σπαργάνωναν μὲ
φωτιὰ καὶ τοῦ ἔδιναν φλόγα νὰ φάει. Τότε ὁ πατέρας του, πῆγε
στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀφοῦ περιέγραψε τὴν ὀπτασία στοὺς ἱερεῖς,
ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν ἐρμηνεύοντας τὴν ὀπτασία, ὅτι ὁ γιὸς του
θὰ γίνει προφήτης καὶ θὰ κρίνει τὸ Ἰσραὴλ μὲ δίκοπο μαχαίρι
καὶ φωτιά.
Ὁ Προφήτης ἄσκησε τὸ προφητικό του χάρισμα ἐπὶ 25 ἔτη.
Προεῖπε γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ 816 χρόνια πρίν.
Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ πίστη του, ποὺ κατέβασε τρεῖς φορὲς φωτιὰ
ἀπὸ τὸν οὐρανό, σταμάτησε τὴν βροχὴ καὶ ἀνάστησε νεκρούς. Μὲ
τὴν φωτιὰ μάλιστα ἔκαψε τοὺς στρατιῶτες ποὺ εἶχε στείλει ὁ
βασιλιὰς Ὀχοζίας γιὰ νὰ τὸν συλλάβουν.
Στὸ ὅρος Χωρὴβ εἶδε τὸν ἴδιο τὸν Θεό, διέσχισε τὸν Ἰορδάνη
μὲ τὴν μυλωτή του καὶ τέλος ἀνελήφθη μὲ ἅρμα πυρός.
Ἐπίσης παρέστη στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τὸν
Μωϋσῆ.
Πηγή:
http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ
προκατάλαβε
Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος
Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν
καταπέμψας, Ἐλισσαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ
λεπροὺς καθαρίζει· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτὸν, βρύει ἰάματα.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Αὐτόμελον
Προφῆτα καὶ προόπτα τῶν μεγαλουργιῶν τοῦ Θεοῦ, Ἠλία
μεγαλώνυμε, ὁ τῷ φθέγματί σου στήσας τὰ ὑδατόρρυτα νέφη,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, πρὸς τὸν μόνον Φιλάνθρωπον.
Μεγαλυνάριον.
Ζήλῳ οὐρανίῳ πυρποληθείς, φλέγεις τὴν ἀπάτην, ὡς πυρίπνους
καὶ ζηλωτής· ὅθεν ἀνυψώθης, ἐν ἅρματι πυρίνῳ, ὦ Ἠλιοὺ
Προφῆτα, πρὸς βίον ἄφθαρτον.
Σάββατο
21 Ιουλίου
Οἱ Ὅσιοι
Συμεὼν καὶ Ἰωάννης
Οἱ Ὅσιοι πατέρες Συμεὼν καὶ Ἰωάννης, κατάγονταν ἀπὸ τὴν
Ἔδεσσα τῆς Συρίας. Ἦταν πολὺ φίλοι καὶ ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ
πᾶνε μαζὶ στὰ Ἱεροσόλυμα νὰ προσκυνήσουν τοὺς Ἁγίους Τόπους.
Ἀφοῦ προσκύνησαν πῆγαν στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου καὶ
ἔγιναν μοναχοί, ἀπὸ τὸν Ὅσιο Νίκωνα.
Πρὶν συμπληρωθοῦν ὅμως ἑπτὰ ἡμέρες στὸ μοναστήρι, ἔφυγαν γιὰ
τὴν ἔρημο ὅπου διέμειναν μαζὶ ἐπὶ σαράντα χρόνια, κάτω ἀπὸ
σκληρὴ ἄσκηση. Κατόπιν ὁ Συμεὼν ἐπέστρεψε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ
ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία μέσω τῆς προσευχῆς του, νὰ παραμείνει
ἄγνωστος. Πράγματι ὁ Θεὸς οἰκονόμησε ἔτσι τὰ πράγματα, ποὺ ὁ
Συμεὼν προσποιοῦνταν τὸν χαζό.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στὴν Ἔμεσα τῆς Συρίας,
ἐπιτέλεσε πολλὰ θαύματα καὶ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ φτωχὸς καὶ
ταλαιπωρημένος.
Ἀργότερα ἔφθασε ἐκεῖ καὶ ὁ Ἰωάννης, ὅπου ἔμαθε γιὰ τὸν
θάνατο τοῦ Συμεὼν καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ κοιμήθηκε καὶ ὁ
ἴδιος.
Πηγή:
http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς
ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς ἡνωμένοι δι’ ἐνθέου ἀγάπης, σύμψυχοι ὤφθητε ἐν πᾶσι τοῖς
τρόποις, ὦ Ἰωάννη Ὅσιε καὶ θεῖε Συμεών· ὁ μὲν βίον ἔνθεον,
διελθὼν ἐν ἐρήμῳ, ὁ δὲ σοφοῖς σκώμμασι, τὸν Βελίαρ μωράνας·
καὶ νῦν τῶν θείων ἄμφω ἀμοιβῶν, κατατρυφῶντες, ἡμᾶς
ἐποπτεύοιτε.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς
ἀσφαλεῖς.
Τὸν ἐν σαρκί, ἀναφανέντα ἄσαρκον, καὶ ἀρεταῖς, ὑπερκοσμίως
λάμψαντα, Συμεῶνα τὸν ἰσάγγελον καὶ θεοφόρον εὐφημήσωμεν·
σὺν τούτῳ Ἰωάννη τὸν ἀοίδιμον, γεραίροντες ὡς ἄγγελον ἐν
σώματι· ὁμοῦ γὰρ ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύουσι.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις παμμακάριστε Συμεών, ὁ ἀπομωράνας, τῆς κακίας τὸν
σοφιστήν· χαίροις Ἰωάννη, πολῖτα τῆς ἐρήμου, Πατέρες
θεοφόροι, Ἀγγέλων σύσκηνοι.
Επιμέλεια- Διανομή:
Καθεδρικός Ι.Ν. Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού
Design :
ΑΔΑΜ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ
Εάν δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε το Ενημερωτικό, παρακαλούμε
πατήστε
εδώ
Εάν λαμβάνετε το Ενημερωτικό περισσότερες από μία φορά,
παρακαλούμε πατήστε
εδώ |